Charty arabskie nie należą do psów agresywnych, chociaż do obcych podchodzą z dystansem. Chociaż dzisiaj trzymane są przede wszystkim jako psy do towarzystwa, należy pamiętać, że niegdyś hodowano je do polowań (w niektórych krajach arabskich w dalszym ciągu pełnią tę funkcję) i chociaż nie są sprinterami, potrafią rozwijać naprawdę duże prędkości na długich dystansach. Sloughi – jak wszystkie charty – wymagają wczesnej socjalizacji i nawet pomimo konsekwencji w prowadzeniu zawsze zachowają nutkę niezależności i nigdy nie wykażą bezwzględnego posłuszeństwa.
Chart Arabski – Sloughi
Kraj pochodzenia
Afryka Północna
Przydatność
Rasa, wg FCI zaliczająca się do grupy 10 chartów, sekcji 3 chartów krótkowłosych.
Dawniej sloughi służyły do polowań, dzisiaj skutecznie sprawdzają się w charakterze psów stróżujących i do towarzystwa. Nie podlegają próbom pracy.
Historia
Charty arabskie cieszą się starożytnym rodowodem, chociaż ich początki nie są dobrze znane. Wizerunki ich przodków: psów w typie vertragus, można znaleźć na tunezyjskich mozaikach z okresu około 3000 lat p.n.e., chociaż przypuszczalnie wywodzą się z Egiptu lub Jemenu. Szczególnym uznaniem darzyły rasę kraje arabskie: sloughi, używane tam były do polowań (brano je na konia, by w odpowiednim momencie mogły zeskoczyć, celem ścigania zwierzyny i upolowania jej) na antylopy i zające. Żeby osłonić te czworonogi przed zimnem, puszczano je na noc do namiotów. Ozdabiane również były licznymi naszyjnikami.
Charty arabskie były cenione w takim samym stopniu, jak rasowe konie, a ich śmierć przeżywano na równi ze śmiercią ludzi. Niektóre kobiety pomagały karmić szczenięta sloughi własnym pokarmem. W XIX wieku charty arabskie zostały przywiezione z Afryki Północnej do Europy przez kolonistów francuskich. W Holandii pierwszą hodowlę rasy założył malarz niderlandzki, August de Grass. Po II Wojnie Światowej hodowle zostały odbudowane dzięki importowi psów z Tunezji, Maroka i Algierii. Dzisiaj psy czystej rasy spotkać można u Europejczyków, mieszkających na stałe w Tunezji i Algierii oraz u bogatych Arabów, jednak w Polsce nie są popularne.
Szata
Charty arabskie mają elegancki, szlachetny wygląd i delikatną budowę. Noszą się lekko, są wyraźnie wyższe niż dłuższe. Cechuje je bardzo krótki, delikatny i zwarty włos. Dopuszcza się wszystkie odcienie piaskowego, pręgowane i piaskowe z czarnym płaszczem. Kufa i jej oprawa mogą pozostać czarne. Niewielkie, białe znaczenia na przedpiersiu uznaje się za wadę, natomiast biel na kończynach i plamy w pigmentacji są dyskwalifikujące. Charakterystyczny jest czarny nalot na piersi, z którym rodzą się szczenięta (pierwotnie miało to zapewnić bezpieczeństwo na pustymi), zanikający w późniejszym okresie w stopniu mniejszym lub większym.
Dorosłe osobniki osiągają od 66 do 72 cm wzrostu i wagę 24 kg, przy czym suki są średnio o 5 cm mniejsze. Głowa sloughi jest szczupła i elegancka, znacznie wydłużona. Dobrze osadzone w oczodole, duże i ciemne oczy, są otoczone lekko skośnymi powiekami i mają wyraz nostalgiczny, łagodny i nieco smutny. Kufa (tej samej długości co czaszka) ma kształt wydłużonego klina. Przylegające do czaszki, opadające uszy osadzone są wysoko – nieco powyżej linii oczu. Lekko wysklepiona górna linia długiej szyi równa się długości głowy. Niezbyt szeroka klatka piersiowa kryje płaskie żebra. Grzbiet jest krótki i prawie poziomy, podobnie jak suche i szerokie lędźwie. Szczupłe i owalnie wydłużone łapy przypominają kształtem zajęcze. Charakterystyczne są dwa środkowe palce: wyraźnie wystają one przed pozostałe. Osadzony w przedłużeniu zadu cienki, nie mięsisty ogon noszony jest poniżej linii grzbietu.
Zachowanie i charakter
Sloughi, chociaż przywiązują się do wszystkich członków rodziny i kochają dzieci, to jednak psy jednego pana, któremu są niezwykle oddane i wierne, i z którym uwielbiają się bawić (chociaż nie narzucają mu się) i którego zainteresowanie zawsze niezmiernie je cieszy.
Są bardzo towarzyskie, jednak wymagają konsekwencji w wychowaniu. Dobrze ułożone nie przykładają osobom przybywającym dużej uwagi (posiadają umiejętność odczytywania z zachowania domowników pozytywnych odczuć wobec gości i chętnie przyłączają się do witania ich), są jednak szczekliwe i zdecydowanie terytorialne – z tego względu nadają się więc także do stróżowania (potrafią skutecznie go obronić).
Zdrowie
Charty arabskie, pomimo wynikających z ich aktywności drobnych urazów (naderwanie ścięgna, złamanie czy wyrwanie pazura), cechuje bardzo dobre zdrowie. Ponieważ psy tej rasy prawie nie linieją, cała pielęgnacja zamyka się praktycznie w jednym zabiegu: psy należy od czasu do czasu przecierać wilgotną ściereczką lub kawałkiem irchy. Warto mieć na uwadze, że sloughi, ze względu na prawie zupełny brak tkanki tłuszczowej, szybko marzną.