Airedale terrier, zwany wcześniej waterside terrier oraz bingley terrier, nazywa się „najlepszym z psów” oraz „królem terierów”.
Kraj pochodzenia
Anglia
Przydatność
Airedale terrier jest rasą psów, zaklasyfikowaną przez FCI do grupy 3, sekcji 1 (terierów wysokonożnych, typu wilkowatego). Podlega próbom pracy. Pierwotnie psy tej rasy wykorzystywano do polowań, zaś w czasie obu wojen światowych służyły jako psy sanitarne i łącznościowe. Obecnie sprawdzają się nie tylko w myślistwie, ale również jako zwierzęta obronne oraz przewodnicy dla osób ociemniałych. Są wszechstronnie użytkowe.
Historia
Początek rasy przypada na drugą połowę XIX wieku, kiedy to zaczęto krzyżować otterhoundy z czarnymi i podpalanymi terierami oraz collie. Sama nazwa wywodzi się od doliny rzeki Aire, leżącej w hrabstwie Yorkshire. Psy tej rasy zaprezentowano po raz pierwszy na wystawie w Birmingham i od tamtej pory fascynacja nimi stale rosła, osiągając kulminację w roku 1961, kiedy to airedale Riverina Tweedsbairn zwyciężył na CRUFTcie jako „Best in Snow”. W Polsce psy tej rasy hodowano już w okresie międzywojennym, jednak najsłynniejsza hodowla: Prima pani Marii Szczepańskiej (obecnie prowadzona przez córkę) rozpoczęła się dopiero w roku 1947.
Szata
Airedale charakteryzuje się wyraźnym zróżnicowaniem włosa na miękki podszerstek i twardą okrywę. Szata wymaga stosownej pielęgnacji. Dopuszczalne ubarwienie to czarno-czerwone lub szaro-płowe, przy czym najważniejsze jest wzajemne rozmieszczenie kolorów – powinno ono być czaprakowe (nie mylić z podpalanym!): ciemne siodło, które pokrywa jedynie grzbiet i boki szyi oraz tułowia. Nie dopuszcza się czerni na głowie ani kończynach.
Psy osiągają wysokość w kłębie 58-62cm, przy czym suki są średnio o 3cm mniejsze: 55-59cm. Airedale jest psem o długiej i wąskiej głowie oraz szyi, przy jednoczesnym zachowaniu solidnego kośćca – cechę tę wypracowywano przez długie lata. Zęby psów tej rasy są wyjątkowo duże i mocne, zaś zgryz przeważnie nożycowy, chociaż dopuszcza się również cęgowy.
Uszy, ani zbyt lekkie, ani ogarowate, mają kształt małych trójkątów i posiadają wyraźną krawędź załamania, zaś oczy są małe, bystre i ciemne. Osobniki idealne powinny mieć grube, proste nogi, głęboką klatkę piersiową, wspaniały korpus oraz krótkie lędźwie. Obrys psów tej rasy jest kwadratowy, jednak górna linia szyi i tułowia musi pozostać płynna. Krótki grzbiet jest mocny, ale nie za szeroki. Długi, prosty lub lekko wygięty ogon psy noszą pionowo, przy wysokim osadzeniu. Kończyny muszą być doskonale ukątowane, gdyż tylko takie zapewni Airedale’owi równoległe wyrzucanie ich ku przodowi podczas rytmicznego i płynnego kłusu.
Zachowanie i charakter
Airedale terriers są idealnymi zwierzętami domowymi. Bardzo łatwo się uczą, mają wesołe usposobienie i są zawsze skore do zabawy. Pełne temperamentu, błyskawicznie reagują na wszelkie bodźce. Lubią aportować, tropić i płoszyć, a nawet wystawiać. Cechuje je zamiłowanie do wody (umieją świetnie pływać, a nawet nurkować) oraz duża inteligencja. Nadają się idealnie na stróżów i obrońców, są jednak obżartuchami i przez swój niepohamowany apetyt zjadają wszystko, co znajdą na spacerze. Dlatego też wymagają sporej konsekwencji we wprowadzaniu odpowiednich nawyków żywieniowych. Pomimo sporych rozmiarów, airedale terriers nadają się do mieszkania w domu, gdzie sprawiają znacznie mniej kłopotu od mniejszych ras. Adaptują się do praktycznie każdych warunków. Są przyjaźnie usposobione do innych psów, chociaż potrafią też walczyć. Wykazują duże przywiązanie do dzieci.
Zdrowie
Teriery airedale są bardzo zdrowe. Jedyne, co czasami im dolega, to alergie skórne, powodowane przez odchody pcheł lub wysokobiałkową karmę. Miewają dziedziczne skłonności do dysplazji biodrowej, co jednak zdarza się obecnie coraz rzadziej. Psy tej rasy nie gubią włosów, dlatego wymagają odpowiedniej, regularnej pielęgnacji: skubania (stripping) oraz trymowania ich. Warto także wiedzieć, że airedale terriers potrzebują dużej dawki codziennego ruchu na świeżym powietrzu.