Chin japoński – przyjmuje się, że jest to rasa nowożytna. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z roku 57 p.n.e., z chińskiego manuskryptu.
Chin japoński
Kraj pochodzenia
Chiny
Przydatność
Według klasyfikacji FCI rasa zalicza się do grupy IX, sekcji 8 (chiny japońskie i pekińczyki), nr wzorca 206. Hodowane jako psy ozdobne do towarzystwa, wykorzystywane do dogoterapii i pracy z osobami niepełnosprawnymi. Nie podlegają próbom pracy.
Historia
Wiadomo na pewno, że jej przodków hodowano w I wieku n.e w Korei, skąd importowano je do Japonii i Chin. Znacznie później, bo w latach 1680-1709, czyli za panowania sioguna Tsunayoshiego Tokugawy, chiny japońskie zyskały rangę psów salonowych w pałacu Edo.
Z kolei w Wielkiej Brytanii spaniele japońskie pojawiły się w roku 1613, kiedy to kapitan Searles przywiózł je ze sobą. Również jej wysokość królowa Wiktoria została obdarowana parą tych piesków. W USA japan chin pojawiły się w 1853 roku, importowane przez amerykańskiego wojskowego. Psami salonowymi oraz towarzyszami dam z wyższych sfer, chiny japońskie zostały 15 lat później. Obecnie traktuje się je jako psy do towarzystwa.
Szata
Czworonogi tej rasy są naprawdę małe: dorosłe samce osiągają maksymalnie 25 cm wysokości w kłębie i od 1,8 do 3,2 kg wagi, przy czym suki są nieco mniejsze i lżejsze. Chiny japońskie charakteryzuje jedwabista, długa i prosta szata, pokrywająca obficie całe ciało (łącznie z gęsto ozdobionymi uszami, szyją, ogonem i udami), z wyjątkiem głowy. Dopuszcza się ubarwienie białe z czarnymi lub czerwonymi łatami. Symetrycznie rozmieszczone łaty na całym ciele, a szczególnie uszach i oczach oraz charakterystyczna, czysto biała strzałka, biegnąca od kufy do czubka głowy, są wysoko cenione.
Sylwetka tych piesków wpisuje się w kształt kwadratu, przy czym suki mają nieznacznie dłuższy tułów. Czaszka jest szeroka, zaokrąglona, o szerokim pysku, krytym obfitą szatą. Czarny lub ciemno cielisty nos (zależnie od koloru łat) umieszczony jest na poziomie linii oczu i zaopatrzony w rozwarte nozdrza. Zęby są mocne, zgryz cegonowy (dopuszcza się nożycowy oraz przodozgryz).
Duże, szeroko rozstawione i okrągłe oczy lśnią czarno. Pokryte długim włosem, szeroko rozstawione, trójkątne uszy wiszą. Wysoko noszona szyja jest krótka, podobnie jak prosty grzbiet. Szeroką i głęboką klatka piersiową tworzą umiarkowanie wysklepione żebra, zaś brzuch jest wyraźnie podciągnięty. Lędźwie również są szerokie, lekko zaokrąglone. Proste, przednie kończyny charakteryzuje delikatny kościec oraz zdobiona piórami tylna część przedramion. Z kolei kończyny tylne są umiarkowanie kątowane, również ozdobione piórami w tylnej partii zadu. Małe, zajęcze łapy pokrywa obwite owłosienie. Piękny ogon noszony jest nad grzbietem.
Zachowanie i charakter
Chiny japońskie są żywiołowe, przyjacielsko usposobione, ale też niezależne, czułe i samodzielne. Uwielbiają wszelkie zabawy, niezależnie od wieku. Chętnie wykonują sztuczki cyrkowe i lubią pozować na wystawach. Łatwo się je prowadzi, a właściciela, do którego szybko się przyzwyczajają, traktują ciepło i troskliwie, obdarowując go bezgraniczną miłością. Chętnie akceptują inne zwierzęta, ale lubią być w centrum uwagi. Bardzo dobrze tolerują dzieci, jednak preferują te w nieco starszym wieku.
Uwaga: powinny być uspołecznione odpowiednio wcześnie, inaczej w późniejszym życiu mogą wykazywać agresję i zachowania destrukcyjne. Są jednak inteligentne i bystre, a prawidłowe ułożenie ich nie jest trudne, dzięki czemu chiny japońskie są generalnie przyjaźnie nastawione do świata.
Chętnie współpracują i wykazują duże posłuszeństwo, są jednak bardzo wrażliwe na ton głosu. Warto więc wiedzieć, że krzykiem niewiele się osiągnie. Podczas szkolenia wymagają przede wszystkim konsekwencji. W zachowaniu przypominają chwilami koty, np. lubią leżeć na krzesłach i oparciach kanap, a pysk czyszczą przednimi łapami.
Zdrowie
Chiny japońskie są psami długowiecznymi, zasadniczo zdrowymi. Czasami dolegają im zwichnięcia rzepek kolanowych czy choroby serca. Mają też tendencję do problemów z oczami, takich jak zespół suchego oka, katarakta, otarcia rogówki oraz entropium, czyli podwinięcie powieki.
Bywają nadwrażliwe na narkozę. Pieski tej rasy słabo tolerują upały, dlatego należy je chronić przed przegrzaniem. Zimą radzą sobie natomiast bardzo dobrze i nie wymagają wychodzenia w ubrankach. Spaniele japońskie wydają niekiedy niepokojące dźwięki, porównywane do kichania lub krztuszenia się. Wynika to ze specyficznej budowy pyszczka, jest naturalne i nie wymaga leczenia.
Sierść czinów wykazuje właściwości samoczyszczące, dlatego czworonogów tych nie powinno się zbyt często myć. Po sporadycznej kąpieli wskazane jest naniesienie odpowiedniej odżywki, spłukiwanej po kilku minutach. Włosy suszy się początkowo poprzez dociskanie dłonią ręcznika, a następnie dokładne suszenie suszarką. Systematycznie należy przemywać zwierzętom oczy, przycinać pazury oraz sprawdzać stan zębów i uszu. Do regularnej pielęgnacji należy także wyczesywanie (dwa razy w tygodniu) włosa okrywowego przy użyciu metalowej szczotki.