Te pewne siebie pieski, niezachwianie wierzące we własne możliwości. Pomimo drobnej budowy potrafią narzucić swoją wolę psom dużo większym od siebie. W pełni zatem zasługują na miano wielkich psów o niewielkich rozmiarach. Konflikty lubią rozwiązywać bez walki, za pomocą symbolicznych gestów, jednak przyparte do muru walczą do samego końca, nie wycofując się i nie okazując strachu.
Lhasa Apso
Kraj pochodzenia
Tybet
Przydatność
Jest to rasa z grupy psów użytkowych i do towarzystwa.
Wzorzec FCI nr 227 / 16.02.2011 zobacz http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/227.pdf
Według FCI zaklasyfikowana do sekcji psów tybetańskich, typu jamnikowatego. Nie podlega próbom pracy.
KLASYFIKACJA F.C.I.: Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa.
Sekcja 5: Rasy tybetańskie.
Bez prób pracy.
Informacja uzupełniona, na podstawie zastrzeżeń zgłoszonych w komentarzu użytkownika.
Historia
Pierwotnie mianem Lhasa-terier określano wszystkie psy hodowane między Indiami, Chinami, Syberią, Mongolią i Sinkiangiem, chociaż żyły w różnych miejscach i spełniały różne funkcje.
Rasa Lhasa Apso ma duże znaczenie religijne. Zgodnie z legendą tybetańską, zagubionego w lesie Buddę uratowały lwy. Ponieważ w Tybecie zwierzęta te nie występowały, po kilku wiekach starań, dzięki licznym krzyżówkom, miejscowi mnisi stworzyli psa możliwie zbliżonego wyglądem do króla zwierząt.
Osobniki, ze względu na trudne warunki klimatyczne (silne wiatry i niskie temperatury w górach zimą, przykry upał i zimne noce latem), musiały odznaczać się dobrym zdrowiem, dużą odpornością oraz silną psychiką. Stąd też specyficzny wygląd: długa, gruba sierść, chroniąca przed zmienną pogodą. Stworzona i umocniona rasa została następnie zastrzeżona wyłącznie dla Wielkiego Lamy, zaś do obowiązków pierwszego ministra należała odtąd opieka nad nią. Powszechnie wiadomo, że duchowy przywódca tybetański, Dalai Lama, w swych licznych podróżach nie obywał się bez pieska Lhasa Apso.
Szata
Psy tej rasy nie są duże: samce osiągają 25-28 cm wysokości w kłębie przy wadze 6-8 kg, przy czym samice są średnio 1 kg lżejsze przy tych samych gabarytach Idealna wysokość: 25 cm w kłębie dla psów; suki nieco mniejsze. (Informacja uzupełniona, na podstawie zastrzeżeń zgłoszonych w komentarzu użytkownika.) Dopuszcza się praktycznie każde umaszczenie, od białego, po czarne, a także łaciate, pręgowane i podpalane. Długi włos można przycinać do dowolnej długości.
Zachowanie i charakter
Są odważne, inteligentne, pełne życia, przyjacielskie dla rodziny, ale podejrzliwe wobec obcych. Ich silna osobowość narzuca im potrzebę dominacji w stadzie, niezależnie od sytuacji. Bez zastanowienia podniosę więc każde ryzyko, żeby potwierdzić swoją wyższość nad innymi psami. Swojego pana traktują jak równego sobie. Będą go kochać, towarzyszyć mu i chronić go, ale wymagają od niego szacunku.
Istnieje tylko jeden sposób, żeby przekonać do czegoś Lhasa Apso: delikatność. Psy tej rasy są niezwykle samodzielne i same rozwiązują swoje problemy, chociaż na co dzień potrzebują czułości. Idealnie nadają się do mieszkania w mieście, dobrze się czują w mieszkaniu. Nie wymagają długich spacerów, w zupełności wystarczy im wyjście na chwilę, celem załatwienia swoich potrzeb fizjologicznych. Warto jednak od czasu do czasu zabrać je na dłuższy spacer.
Lhasa Apso dają się względnie łatwo tresować praktycznie od szczeniaka. Warto wiedzieć, że szybko się denerwują. Skarcone za błąd, którego nie popełniły, obrażają się na długo. O fochu mogą zapomnieć tylko delikatnie głaskane i odpowiednio długo, czuło przepraszane. Serce właściciela podbijają swoją niezwykłą delikatnością oraz niezachwianą radością życia.
Pieski omawianej rasy uwielbiają się bawić oraz przytulać. Preferują spędzanie dnia w ramionach pana lub też spanie na jego stopach. Kochają dzieci i chętnie znoszą ich obecność, wykazując się dużą dozą cierpliwości. Nie cierpią na nadmierny lęk separacyjny. Nieobecność rodziny znoszą z godnością, nie popadając w desperację i nie okazując zniecierpliwienia. Można mieć pewność, że w trakcie nieobecności w domu, Lhasa Apso nie będzie nieustannie szczekać ani wyć oraz nie zniszczy wszystkiego, co mu wpadnie w jego drobne ząbki. Zapewne, dla rozwiania nudy, znajdzie sobie jedną zabawkę i będzie z ufnością oraz cierpliwością czekać na powrót swojego właściciela, wykazuje bowiem umiejętność organizowania swojego życia w całkowitej harmonii z otaczającymi go warunkami.
Zdrowie
Psy te nie są bardzo wymagające. Cechuje je długowieczność. Spokojnie dożywają 15 lat, często spotkać także można osobniki starsze, nawet dwudziestoparoletnie. Ponieważ powstały w bardzo trudnym, górskim klimacie, cieszą się żelaznym zdrowiem i odpornością na choroby, na które zapadają inne rasy. Lhasa Apso idealnie nadaje się do trzymania w mieszkaniu, chociaż ceni sobie ruch na świeżym powietrzu. Do zabiegów pielęgnacyjnych zaliczyć można dbanie o bujne owłosienie tego pieska.
Źródło: Materiały własne, zbierane przez lata. Weryfikowane w materiałach Związku Kynologicznego w Polsce, Fédération Cynologique Internationale, The dog encyklopedia (Copyright © 1996, 1997 by Rebo Productions, Ltd.)