Mopsy, nieduże psy, do Europy przybyły najprawdopodobniej w wieku XIV, pokonując daleką drogę szlakiem jedwabnym z Chin. Według archeologów i historyków rasa ta jest bardzo stara; podejrzewają oni, że w obrębie Dworu Chińskiego była tworzona przez nawet 1000 lat! Posiadanie mopsa oznaczało pewien luksus: psy te mogli posiadać i hodować jedynie przedstawiciele dworu cesarskiego, a z drugiej niebezpieczna: posiadanie mopsów poza murami pałacu karane było śmiercią.
Mops
Mopsia historia
Nawet w dzisiejszych Chinach mops to znak luksusu – kosztuje tyle co rodzinny samochód. Psy te z racji tak silnych obostrzeń hodowlanych pozostawały tajemnicą dla całego świata, a też i samych Chińczyków niezwiązanych z Dworem.
Kontakty handlowe z Europą zmieniły jednak tę sytuację i psy te zaczęły podbijać Stary Kontynent.
Mówi się nawet, że mops stał się oficjalnym psem Dynastii Orańskiej panującej w Niderlandach po tym, jak przedstawiciel mopsiej rasy, pies Pompey, uratował życie swojej pani księżnej Orańskiej, ściągając na siebie uwagę zamachowców.
Popularność rasy stale rosła, osiągając szczyt w Anglii XIX wieku, która utrzymywała w tym czasie silne kontakty handlowe z Chinami.
Mopsy, pogodne i przyjacielskie stworzenia, ukochane przez malarzy, ulubione na brytyjskim dworze a przez jedno z towarzystw masońskich (The Order of the Pug) uważane za symbol zaufania i wierności, popadły, z racji swojego pochodzenia, w poważne tarapaty; rewolucja kulturalna w Chinach przyczyniła się do wybicia ok. 90% populacji mopsów; te, które przetrwały, przeżyły głównie w miastach kolonialnych, takich jak Hongkong.
Charakterystyka rasy
Prawidłowo zbudowane mopsy są krępe i silne, o zwartym ciele, mocnych, prostych nogach i umięśnionych barkach. Szyja zdrowego psa jest gruba i krótka, a głowa duża i pomarszczona z krótką, tępą i kwadratową kufą. Oczy mopsa są duże, okrągłe i ciemne, ogon skręcony (najczęściej skrętem podwójnym) i przylegający do biodra.
Uszy mopsów występują w dwóch rodzajach. Różyczkowate są nieduże, zwisające i odchylone lekko do tyłu, podczas gdy guzikowate są załamane ku przodowi, a ich końce przylegają do czaszki zasłaniając ucho wewnętrzne. Te ostatnie cenione są najwyżej. Umaszczenie mopsów jest zróżnicowane: czysto czarne bądź beżowe z czarną maską, przy czym odcienie beżu wahają się od srebrnego, poprzez brzoskwiniowy, aż do płowego.
Charakter mopsów bywa różny i najczęściej zależy w dużej mierze od usposobienia właściciela, stąd spotyka się osobniki bardzo spokojne i dostojne, przysłowiowo wręcz znudzone, ale też energiczne i psotne. Niezależnie od temperamentu przedstawiciele tej rasy są psami inteligentnymi, wiernymi i dość posłusznymi, jak i obdarzonymi uporem w sytuacjach, gdy to dla nich dogodne.
Przede wszystkim jednak mopsy nie znoszą samotności, dlatego wskazane jest posiadanie kilku mopsów w sytuacji, gdy nie mamy aż tyle czasu do poświęcenia pupilowi. – mówi Wit Dobrowolski z Lecznicy Małych Zwierząt w Szczecinie. Brak właściciela psy rekompensują sobie wtedy towarzystwem przedstawicieli własnego gatunku, zachowując wesołość i pogodę ducha. Są też mopsy psami stosunkowo niewymagającymi – potrzebują regularnej, umiarkowanej dawki ruchu. Doskonale czują się w warunkach miejskich – są niezastąpionymi towarzyszami spokojnych spacerów po parkach.
Mopsi apetyt
Mopsy mają zazwyczaj doskonały apetyt, stąd ich częste kłopoty z nadwagą, spowodowane dodatkowo ograniczonym z natury ruchem.
Dla małych, spokojnych psów, takich jak mopsy, które w dorosłym wieku cierpią nierzadko na otyłość najlepsza będzie dobrze zbilansowana dieta średniobiałkowa, zapewniająca wystarczającą ilość energii bez ryzyka nabycia nadwagi. Ponadto warto stosować karmy dla psów małych po 8 roku życia wspomagające czynność nerek i mózgu, ale przede wszystkim mające właściwości opóźniające powstawanie kamienia nazębnego, co jest kolejną przypadłością często dotyczącą mopsów, ze względu na specyficzną budowę ich szczęk.- mówi Edyta Gierałt, specjalista ds. żywienia Royal Canin.
Oprócz otyłości i wspomnianych kłopotów z kamieniem nazębnym, którego przyrost należy kontrolować u weterynarza, mopsy miewają problemy ze skórą – zwłaszcza w zagłębieniach fałdów, tzw. faflach, gdzie zbierają się kurz i brud, mogące powodować infekcje. Fafle należy więc regularnie czyścić, przemywając wacikiem z ciepłą wodą zagłębienia skóry. Oprócz powyższych skłonności, w przypadku mopsów należy zwracać uwagę na jeszcze jedną rzecz, a mianowicie na płytko osadzone oczy. Są one podatne na urazy podczas zabawy czy spacerów, oraz mają skłonność do wypadania z oczodołu.
Taką sytuację może spowodować również uraz głowy czy karku lub zbyt mocne i gwałtowne naciągnięcie skóry głowy do tyłu. Z tego powodu, zaleca się, żeby mopsy chodziły na spacery w szelkach a nie w obrożach. W przypadku wystąpienia opisanego problemu bezwzględnie należy udać się do lekarza weterynarii. Posiadanie jednego lub dwóch mopsów to dobre rozwiązanie dla osób mieszkających nawet w dużym mieście. Nie należy zapominać, że mimo niewielkich rozmiarów mops pozostaje silną psią indywidualnością, i traktowanie go jako uroczej maskotki jest błędem. Dobrze odżywiany i właściwie wychowany stanie się niezastąpionym towarzyszem człowieka w miejskiej dżungli.