Pekińczyk

Pekińczyki są bardzo wrażliwe i pamiętliwe, dlatego należy się z nimi obchodzić delikatnie. Próby wychowania psa za pomocą przymusów, krzyków lub nakazów nie są najlepszym rozwiązaniem. Okazaną zniewagę lub wyrządzoną krzywdę potrafią zapamiętać na bardzo długi czas. Lepszą metodą będzie zdecydowanie system próśb i wzajemnego zrozumienia z pupilem.

Pekińczyk

Historia rasy Pekińczyk (Pekingese, Peking Palasthund)

Rasa najprawdopodobniej powstała w Mandżurii. Stąd jako kraj pochodzenia podaje się Chiny. Pekińczyki hodowane były wyłącznie na dworach cesarskich jako psy pałacowe i świątynne. Według legendy towarzyszyły one Buddzie i w sytuacji zagrożenia zamieniały się w lwy oraz odpędzały złe duchy. Dlatego też otoczone były czcią i traktowane jako półbóstwa.

Kradzież pekińczyka lub jego hodowla poza pałacem karana była śmiercią. Aż do połowy XIX wieku rasa była znana jedynie w Chinach. Po zdobyciu Pałacu Letniego w Pekinie w czasie wojny opiumowej, Brytyjczycy weszli w posiadanie psów tej rasy. Mimo, iż strażnicy cesarscy otrzymali rozkaz zabicia wszystkich psów obecnych na dworze, 5 z nich ocalało i trafiły one na dwór angielski ok. 1860 r. W Anglii rozpoczęto hodowlę pekińczyków i pierwszego przedstawiciela rasy zaprezentowano w Wielkiej Brytanii w 1893 r. W 1900 r. pekińczyki z hodowli angielskiej trafiły do Niemiec, Holandii i Ameryki. W Polsce pierwsze pekińczyki pojawiły się przed 1925 r.

Przydatność

Pies do towarzystwa. Pekińczyki należą do jednej z najstarszych ras na świecie, co potwierdziły analizy genetyczne. Rasa została zaklasyfikowana do sekcji spanieli japońskich i pekińczyków. Należy do grupy psów do towarzystwa i nie podlega próbom pracy. Pierwotnie pekińczyki były hodowane w pałacach cesarskich w starożytnych Chinach. Obecnie są psami domowymi i pełnią funkcje reprezentacyjne.

Wygląd i szata

Pekińczyk należy do niewielkich psów. Jego wysokość w kłębie to ok. 20 cm. Prawidłowa waga osiągana przez psy tej rasy nie powinna przekraczać 5 kg w przypadku psów i 5,4 kg w przypadku suk. Tułów jest dość krótki, ale dobrze zbudowany w przedniej części z wyraźnie zaznaczoną talią. Linia grzbietu jest pozioma i prosta. Głowa jest dość duża i szeroka z wypłaszczeniem pomiędzy uszami. Charakterystyczny dla tej rasy jest płaski profil z nosem osadzonym między oczami. Nos jest szeroki i krótki.

Szeroko rozstawione oczy pekińczyka są duże, ciemne i okrągłe. Opadające uszy o sercowatym kształcie są bogato pokryte piórami i sięgają maksymalnie do linii rozcięcia pyska. Szyja jest masywna i krótka. Przednie kończyny mają mocną budowę, są krótkie i grube z wygiętymi kośćmi przedramienia i przylegającymi do ciała łokciami. Tylne kończyny charakteryzują się lżejszą budową, są krótkie i ustawione równolegle. Łapy są duże i płaskie. Ogon, który również jest okazały w pióra, noszony jest nad grzbietem ze specyficznym wygięciem w jedną stronę.

Ciało pekińczyka pokrywa długi i prosty włos. Pod warstwą zewnętrzną obecny gruby podszerstek. Uszy, ogon, tylne części kończyn oraz palce są obficie porośnięte piórami. Szyja pokryta jest warstwą gęstych włosów tworzących widoczną kryzę wokół szyi. Wszystkie kolory umaszczenia są dozwolone i równo cenne. Jedynie maść albinotyczna i wątrobiana nie są akceptowalne. Łaty, jeśli występują, powinny być równomiernie rozmieszczone na tułowiu bez przewagi któregokolwiek koloru. Do pożądanych cech pekińczyka należy czarna maska i okulary wokół oczu.

Pekińczyki, pomimo małych rozmiarów, charakteryzują się dużą odwagą i niezwykłą walecznością. Ze względu na swoje arystokratyczne pochodzenie, są to psy egocentryczne, pewne siebie i pełne godności. Dlatego też właściciel musi zapracować sobie na przyjaźń i oddanie swego pupila. Jednak, kiedy już pekińczyk obdarza właściciela miłością, to jest ona bezwarunkowa i trwa do końca życia. Jest natomiast niechętny, nieufny i wyniosły wobec obcych. Wymaga sporo zainteresowania ze strony właściciela.

Pekińczyk należy do psów niezwykle inteligentnych, który doskonale zna oczekiwania swego właściciela. Jednakże nie należy się spodziewać, że będzie wykonywał nasze polecenia. Psy tej rasy nie wymagają zwiększonej aktywności fizycznej oraz cenią sobie spokój, przez co idealnie nadają się dla osób starszych lub wygodnickich. Ze względu na swój charakter nie nadaje się do zabawy z dziećmi oraz innymi psami czy kotami.

Zdrowie i pielęgnacja

Ze względu na obfitą szatę, bardzo ważne jest regularne szczotkowanie włosa. Częste kąpiele nie są wymagane, natomiast niezbędne jest dokładne wysuszenie psa po kąpieli. Należy pamiętać o higienie nosa z powodu skróconej budowy układu oddechowego. Z tego też powodu pojawiają się częste problemy z oddychaniem oraz udar cieplny. Wypukłe oczy również podatne są na urazy.

Typowym schorzeniem tej rasy jest wypadanie gałki ocznej. Poza tym pekińczyki narażone są na takie jednostki chorobowe jak: zapalenie rogówki, wodogłowie, kamienie nerkowe, rozszczep podniebienia, wady serca oraz problemy przy porodzie. W pielęgnacji należy również pamiętać o systematycznym przycinaniu pazurów. Jeżeli szczotkowanie i czesanie uważasz za „zło konieczne” to unikaj psów rasy pekińczyk.