Shar pei pochodzą z południowych Chin, a konkretnie z prowincji Guangdong. Sama nazwa oznacza „piaszczystą skórę”. Pierwotnie osobniki tej rasy były hodowane jako psy pasterskie, stróżujące, a także służące do polowań na dziki oraz walk psów.
Shar pei
Historia rasy
W momencie powstania Chińskiej Republiki Ludowej shar pei zaczęto traktować jako dobro luksusowe, czyli zbędne, a z czasem jako przejaw burżuazji. Posiadacze tych psów zostali obłożeni wysokimi podatkami, a hodowla wkrótce została w ogóle zabroniona. W obawie o całkowitą zagładę rasy, jeden z hodowców, Matgo Law, napisał apel błagalny do jednego z amerykańskich czasopism kynologicznych.
Amerykanie zareagowali natychmiast, masowo importując gatunek do swojego kraju. Shar pei szybko stały się w USA symbolem pozycji społecznej i bogactwa. Zarówno popularność, jak i cena psów stale rosły. Do Europy rasa przybyła w 1981 roku i wtedy też powstał pierwszy jej wzorzec.
Kraj pochodzenia:
Chiny południowe
Przydatność
Shar pei jest rasą psów, zaliczaną wg FCI do grupy II (pinczery, sznaucery, molosy), sekcji 2.1 (molosy typu mastifa), typu dogowatego. Wyhodowane były do polowania, zaganiania bydła oraz walk psów. Nie podlegają próbom pracy.
Szata
Dopuszcza się każde umaszczenie, oprócz białego, o ile występuje u shar pei w jednolitej barwie. Włos jest sztywny i odstaje od skóry wszędzie, poza kończynami, do których przylega.
Ubarwienie często jest cieniowane: na udach i ogonie kolor jest nieco jaśniejszy. Psy tej rasy posiadają dwa typy szaty: horse coat, w którym włosy osiągają długość do 1,25 cm oraz brush coat, gdzie sierść ma długość od 1,25 do 2,5 cm. Trzeci rodzaj: bear coat, charakteryzujący się długością włosa przekraczającą 2,5 cm, nie jest dopuszczalny przez wzorzec FCI.
Zachowanie i charakter
Shar pei cechuje bardzo silny charakter, wrodzony upór i inteligencja. Wymagają odpowiedzialnego i mądrego właściciela, ponieważ są indywidualistami, chadzają wyłącznie własnymi drogami, a polecenia wykonują jedynie wtedy, kiedy mają na to akurat ochotę albo mają świadomość, że będzie im się to opłacało.
Są bardzo leniwe i chętnie całe dnie będą spędzać na kanapie, wychodząc z domu tylko w celu załatwienia swoich potrzeb. Idealnie nadają się na towarzyszy domatorów, niegustujących w długich spacerach. Ponadto są wybitnymi czyściochami.
Nie tolerują brudu do tego stopnia, że szerokim łukiem omijają nawet najmniejszą kałużę, a podczas deszczu naprawdę ciężko je przekonać w ogóle do wyjścia na spacer. Psy tej rasy niezwykle szybko się uczą. Rozumieją także wszystko, co się do nich mówi, co jednak nie przeszkadza im zupełnie się nie przejmować poleceniami wydawanymi przez swojego pana. Także kary nie robią na nich większego wrażenia. W prowadzeniu i wychowaniu shar pei należy wykazać się cierpliwością i doświadczeniem, inaczej to one szybko zdominują właściciela.
Zdrowie
Rasa nie należy do chorowitych, niektóre hodowle są jednak obciążone chorobami genetycznymi. Do najczęstszych dolegliwości, jakie spotykają shar pei, jest rodzinna gorączka (FSH), amyloidoza, mucynoza oraz entropium, czyli nieprawidłowe wywinięcie powieki wraz z rzęsami do wewnątrz. Nieleczone, prowadzi do ślepoty.
Psy tej rasy nie jedzą dużo, jednak wymagają odpowiednio zbilansowanego pokarmu, najlepiej klasy premium, celem uniknięcia alergii skórnych i pokarmowych. Na całą pielęgnację dorosłych osobników składają się kąpiele raz na 3-4 miesiące oraz dokładne wyczesywanie sierści w okresie linienia. Szczenięta, ze względu na ryzyko infekcji skórnych, wynikających z bardzo pofałdowanej skóry, wymagają uważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych.