Grzybice skórne u naszych czworonogów są przykrą dolegliwością, które wymagają długotrwałego i konsekwentnego leczenia, ponieważ mogą nawracać.
Przyczyny powstawania tego schorzenia są różne, choć pewne aspekty mechanizmu rozwoju grzybów są wspólne. Grzybicę dzielimy na trzy główne rodzaje:
– drobnozarodnikową, wywoływaną najczęściej przez Microsporum canis,
– strzygącą, zmiany obejmują włosy, które ulegają zniszczeniu i ułamaniu, a także skórę (Trychophyton)
– wywoływaną przez grzyby z rodzaju Epidermophyton, atakującą fałdy skórne.
Objawy i rozwój
Pierwszym charakterystycznym objawem zakażenia grzybiczego jest przerzedzenie sierści. Ponadto zmiana zabarwienia, świąd, maceracja naskórka, wysięk oraz powstawanie strupów. Wniknięciu grzybów sprzyjają pierwotne otarcia naskórka, wilgoć i inwazje pasożytów. Istotną rolę odgrywa także ogólny stan zdrowia naszych pupili. Wszelkie spadki odporności, związane ze stresem lub wyjazdem, mogą predysponować do pojawienia się grzybicy.
Przyczyny
– nieprawidłowa dieta, niedobory pokarmowe,
– spadek odporności,
– niewłaściwa pielęgnacja – za częste kąpiele, lub złe kosmetyki,
– niektóre leki – antybiotyki, sterydy, i inne,
– niesprzyjające warunki otoczenia – psy przebywające w dużych skupiskach (schroniska i hodowle),
– choroby nowotworowe,
– wilgotne warunki środowiska (wczesna wiosna i jesień).
Mechanizm rozwoju zakażenia
Grzyby po wniknięciu do organizmu zaburzają prawidłową funkcję bariery naskórkowej, niekiedy wywołują świąd, na który pies reaguje nadmiernym wylizywaniem i drapaniem. Osiedlają się i namnażają m.in. w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych, hamując prawidłowe odżywienie włosa, co prowadzi do ich wypadania. Rozwijający się stan zapalny uszkadza naskórek – jest to bramą wejścia dla innych drobnoustrojów chorobotwórczych i bakterii.
Rozpoznanie i leczenie
W celu potwierdzenia grzybicy konieczne jest pobranie zeskrobiny skórnej i sierści. Następnie przeprowadza się badanie mikroskopowe. Pobrany materiał można także oddać do badania laboratoryjnego (na posiew). Wdrożenie odpowiedniego leczenia jest bardzo ważne, ze względu na dużą zaraźliwość grzybicy, która może przenosić się nie tylko na inne zwierzęta, ale też na ludzi.
Od stopnia nasilenia zmian zależy, czy lekarz weterynarii zdecyduje się na podjęcie terapii miejscowej, czy także ogólnej. Dostępne preparaty przeciwgrzybiczne to m.in. szampony, maści, kremy, leki w płynie do opryskiwania zmian i chusteczki nasączone lekami przeciw grzybiczymi. Możemy również zdecydować się na podanie szczepionki przeciw grzybiczej, które w zależności od rodzaju podać można już po 6 lub 12 miesiącu życia.
Jest to jednak duży wydatek.
Kuracje są najczęściej długoterminowe, a w przypadku leczenia ogólnego zaleca się rutynowe badania kontrolne krwi, aby ocenić pracę wątroby i nerek. Niektóre leki mogą upośledzać ich funkcje.
Ważnym jest aby zadbać o zachowanie czystości psiego legowiska i regularne jego odkażanie. Wspomagająco warto wzbogacić psią dietę o preparaty witaminowe zawierające biotynę.