Nazwa tej rasy pochodzi od półwyspu Labrador w Kanadzie (pomimo faktu, że w rzeczywistości psy te pochodzą z południa Nowej Fundlandii) oraz od angielskiego czasownika „to retrieve”, czyli przynosić.
Labrador Retriever – rodzinny pies z Nowej Fundlandii
W osiemnastym wieku rybacy wykorzystywali Labrador retrievery do pracy na kutrach. Psy te pomagały przy wyciąganiu sieci, aportowały przedmioty, a nawet ratowały tonących. Nazywane były wówczas psami św. Jana. Tresowano je również na psy myśliwskie, aportujące postrzałki, głównie ptaki (jedną z ich cech jest umiejętność zapamiętania miejsc upadku kilku postrzelonych ptaków, które są następnie aportowane jeden po drugim, do myśliwego).
Kraj pochodzenia psa
Nowa Fundlandia
Przydatność
Pies aportujący, płochacz i pies wodny. Typ wyżłowaty. Podlega próbom pracy
Wysokość psa
Suki: 21,5-23,5 cala
Psy: 22,5-24,5 cala
Waga psa
Waga Suk: 55 do 70 funtów
Waga Psów: 65 – 80 funtów
Historia rasy
Do Europy trafiły po raz pierwszy w 1820 roku, dzięki lordowi Malmesbury, który wraz z synem rozpoczął ich hodowlę w Wielkiej Brytanii i błędnie nazywał je „psami z Labradoru”. Pod koniec dziewiętnastego wieku rasę zatwierdzono w Wielkiej Brytanii jako psy myśliwskie. Współcześnie, ze względu na umiejętność pracy z człowiekiem, wykorzystuje się te psy w różnych dziedzinach. Między innymi jako psy ratownicze, zarówno gruzowiskowe, lawinowe, jak również do ratownictwa wodnego. Służą również jako przewodnicy osobom ociemniałym. Wykorzystuje się je w terapii chorych.
Są psami rodzinnymi, sprawdzają się w sportach kynologicznych. Ponadto spotykamy je w roli psów policyjnych i celnych, wykrywających narkotyki, a także psów wspierających straż pożarną (wykrywają miejsca podpaleń). Największą popularnością cieszą się w Wielkiej Brytanii, USA i Polsce.
Wygląd
Wrażeniem ogólnym wyglądu jest mocna i zwarta budowa tych psów. Są one bardzo aktywne, mają szeroką czaszkę, dobrze rozwiniętą klatkę piersiową, żebra dobrze wysklepione, zaś lędźwie i kończyny tylne mocne i szerokie. Oczy są średniej wielkości, koloru brązowego lub orzechowego, o łagodnym oraz inteligentnym wyrazie. Uszy, osadzone dość daleko z tyłu, nie są ani zbyt duże ani ciężkie. Przylegają ściśle do głowy. Zarówno szczęka jak i same zęby są mocne, o doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzie nożycowym – górny rząd siekaczy przykrywa rząd dolny, stykając się z nim. Szyja jest gładka i mocna, osadzona w poprawnie ustawionych łopatkach. Kończyny przednie, o mocnym kośćcu, od łokcia do podłoża proste, zarówno widziane z przodu, jak i z boku. Łopatki długie, ustawione ukośnie.
Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami. Prosta górna linia. Lędźwie są silne, szerokie i mocne. Łapy są okrągłe, zwarte, o dobrze wysklepionych palcach i poprawnie rozwiniętych opuszkach. Pazury są krótkie i nie wyrastają poza linię łapy. Cechą charakterystyczną ogona jest to, że jest on gruby u nasady, natomiast zwęża się ku końcowi. Jest średniej długości, pokryty krótkim, grubym i gęstym włosem; nie posiada „pióra”. Zad jest dobrze wykształcony i nie opada w kierunku ogona. Dobrze kątowane są stawy skokowe. Krowia postawa jest niepożądana.
Szata psa
Umaszczenie labradora retrievera może być trojakie: czarne, biszkoptowe (w odcieniach od jasnokremowego aż do ogniście rudego) lub występujące rzadziej, czekoladowe/wątrobiane. Cechą charakterystyczną sierści jest jest nieprzepuszczający wilgoci podszerstek. Sama sierść jest krótka, gęsta, przylegająca, twarda w dotyku i niefalista.
Zachowanie i charakter psa
Labrador retriever jest psem żywiołowym, skorym do zabawy nie tylko z ludźmi, ale również i innymi psami. Potrzebuje bezpośredniego kontaktu w pracy w człowiekiem. Jest stworzony do pracy w wodzie i aportowania. Bardzo dobrze toleruje dzieci i jest cierpliwy w kontaktach z nimi (lubi też zwierzęta domowe, zarówno koty, jak i chomiki czy papużki). Wyróżnia się wesołością i wyjątkowym wdziękiem.
Jest łagodny, przyjacielski, łatwy do wychowania, chętnie podporządkowuje się swojemu opiekunowi. Jako pies rodzinny ostrzega, gdy ktoś obcy stanie przed drzwiami. Jego głębokie i głośne szczekanie może odstraszyć włamywacza, ale nie jest to prawdziwy stróż, bardzo prawdopodobne zatem, że odwiedzający zostanie bardzo wesoło przywitany.
Zdrowie
Pies ten wymaga codziennej dawki ruchu, bowiem ma skłonności do otyłości, która skutkuje chorobami stawów (dysplazją biodrową oraz łokciową) oraz nadpobudliwością i innymi niepożądanymi zachowaniami. Ma genetycznie uwarunkowane choroby oczu, może zatem cierpieć na objawiające się w dość późnym wieku choroby takie jak entropium, ektropium, zanik siatkówki czy kataraktę.