Jest to rasa wymagająca sporej aktywności. Tollerowi należy zapewnić odpowiednią dawkę ruchu dziennie. Musi mieć możliwość spożytkowania swojej energii. Dorosły pies powinien być zadowolony z dwóch długich spacerów dziennie.
Scotia Duck Retriver – Toller
Nova Scotia bardzo chętnie i szybko się uczy, dlatego możemy włączyć go w wiele aktywności sportowych. Z miłą chęcią będzie aportował przedmioty z wody, a z wielkim zadowoleniem będzie uczestniczył w organizowanych przez nas zabawach ruchowych.
Kraj pochodzenia
Kanada
Przydatność
Pies aportujący, płochacz
Wielkość
Suki: 45-48 cm cm
Psy: 48-51 cm
Waga Suk: 17–20 kg
Waga Psów: 20–23 kg
Szata
Umaszczenie w odcieniach czerwonego i pomarańczowego. Na ogonie, klatce piersiowej, stopach, masce i końcu ogona, często pojawiają się białe znaczenia. Włos gęsty i obfity z podszerstkiem. Pigment nosa ,warg i powiek powinien zlewać się z kolorem sierści lub być czarny.
Historia rasy
Rasa powstała w Nowej Szkocji, teren Kanady. Z potrzeby psa do polowań, na ptactwo z wody a głównie kaczki. Dokładnie historia psa nie jest znana, ale domyślić się możemy, że na powstanie Tollera składają się rasy takie jak: Kooikerhondje, setery i retrievery.
Charakter
Tolling retrievery, również są nazywane Retrieverami z Nowej Szkocji. Są psami bardzo inteligentnym i rodzinnymi. Pewnymi siebie i żywiołowymi. Spora dawka ruchu połączona z zadaniami typu np. aport etc. uczyni naszego psa szczęśliwym psem.
Pielęgnacja
Pielęgnacja Tollera nie wymaga zbytniego zaangażowania. Musimy jednak pamiętać, aby wykonywać czynności pielęgnacyjne systematycznie.
Choroby
Tolling retrievery należą do psów odpornych, jednak mają tendencję do pewnych genetycznych chorób. Może się zdarzyć, że wystąpi u psa dysplazja stawów łokciowych, biodrowych, choroby oczu czy choroby immunologiczne.
Wychowanie
Psy te potrzebują sporej ilości ruchu i kontaktu ze swoim właścicielem.
Zachowanie w środowisku
Współżycie z innymi psami i zwierzętami domowymi jest zazwyczaj bezkonfliktowe, ale należy pamiętać o socjalizacji od małego, gdyż nie socjalizowany Toller może sprawiać problemy.
Ruch
Na pewno nie jest to pies dla ludzi nie aktywnych ruchowo. Chyba że posiadamy możliwość krótkich częstych spacerów,i sporo czasu poświęcimy na zabawę, w innym wypadku nie jest to pies dla nas! Pamiętajmy jednak, że młodym Tollerom należy zapewnić wystarczająco dużo odpoczynku i ograniczyć ilość ćwiczeń, by energia mogła zostać spożytkowana na ukształtowania zdrowych kości, mięśni i stawów.
FCI
Wzorzec rasy FCI nr 312, Grupa VIII, sekcja 1
Klasyfikacja FCI
Grupa 3(Gundogs), do której należą również:
– Brittany;
– Chesapeake Bay retriever;
– Clumber Spaniel;
– Cocker Spaniel (American) – cocker spaniel amerykański;
– Curly coated retriever;
– English Setter – seter angielski;
– English Springer Spaniel – springer spaniel angielski;
– Field Spaniel;
– Flat coated retriever;
– German Shorthaired Pointer – wyżeł niemiecki szorstkowłosy;
– German Wirehaired Pointer – wyżeł niemiecki szorstkowłosy;
– Golden retriever;
– Gordon Setter – seter szkocki;
– Hungarian Vizsla – wyżeł węgierski krótkowłosy;
– Hungarian Wirehaired Vizsla – wyżeł węgierski szorstkowłosy;
– Irish Red & White Setter – seter irlandzki czerwono-biały;
– Irish Setter – seter irlandzki (czerwony);
– Irish Water Spaniel – irlandzki spaniel dowodny;
– Italian Spinone – wyżeł włoski;
– Labrador retriever;
– Lagotto Romagnolo – romański pies dowodny;
– Large Munsterlander – duży munsterlander;
– Nova Scotia Duck Tolling Retriever – retriever z Nowej Szkocji;
– Pointer;
– Sussex Spaniel;
– Weimaraner – wyżeł weimarski krótkowłosy;
– Weimaraner (longhair) – wyżeł weimarski długowłosy;
– Welsh Springer Spaniel – springer spaniel walijski.
Wygląd ogólny
Najmniejszy z Retrieverów
Oczy
Średniej wielkości, migdałowego kształtu w kolorze bursztynu , o bardzo wyraźnym przyjacielskim i inteligentnym spojrzeniu.
Uszy
Trójkątne. Opadłe uszy średniej wielkości. Osadzone wysoko i dobrze.
Uzębienie
Szczęki mocne, z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, tzn. górne zęby ściśle zachodzą dolne i są ustawione prostopadle do szczęk. Zęby solidne i mocne. Miękkość w ustach istotna. Wargi ciasno przylegające, cieliste lub czarne.
Klatka piersiowa
Głęboka klatka piersiowa, żebra dobrze wysklepione, mostek sięga do łokcia. Grzbiet krótki, poziom górny wiersz. Lędźwie mocne i dobrze umięśnione. Umiarkowane, podciągnięte.
Szyja
Średniej długości, silnie umięśniona, dobrze osadzona. Bez podgardla.
Kończyny przednie
Łopatki dobrze ułożone, muskularna, średniej długości. Łokcie blisko ciała. Kończyny przednie proste i mocne. Śródręcze mocne, lekko opadające.
Kończyny tylne
Zad. Dobrze umięśniony. Stawy kolanowe dobrze kątowane, stawy skokowe nisko, nie wykręcone ani na zewnątrz, ani do wewnątrz
Łapy
Średnie, okrągłe, mocno. Palce dobrze wysklepione i mocno płetwonogi. Opuszki grube, zlewać się z kolorem szaty.
Ogon
Dobrze osadzony, lekko opadający w kierunku zadu. Szeroki u nasady, dobrze owłosiony, osiągając staw skokowy. Noszony poniżej linii grzbietu w spoczynku.
Chód
Wyraźnie mocy, sprężysty, wesoły, z dobrym wykrokiem kończyn przednich i silnym napędem tylnym.
Szata
Prosta, podwójnej warstwy średniej długości i twardości, z gęstym i bardzo miękkim podszerstkiem. Lekkie falowanie z tyłu dozwolone. Wtapianie w gardle, za uszami i na tylnych udach. Kończyny umiarkowanie owłosione.
Umaszczenie
Wszystkie odcienie czerwonego lub pomarańczowego z jaśniejszym piórkiem i od spodniej strony ogona. Białe znaczenia zwykle w co najmniej jednym z następujących miejsc: końcówka ogona, nie stóp wykraczające poza nadgarstki, klatkę piersiową. Brak bieli nie może być karany. Każdy czarny płaszcz wysoce niepożądany.
Wady
Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady i z którym usterka powinna być traktowana, powinna być proporcjonalna względem ich stopnia oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa, a także na zdolność psa do wykonywania jej tradycyjnego pracy.